Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Για γέλια ή για κλάματα..

Ακραία στοιχεία , εξωγηπεδικοί , ναρκομανείς , μέθυσοι . γνωστοί άγνωστοι , κουκουλοφόροι , έμμισθοι δολοφόνοι , άνθρωποι με προσωπικά προβλήματα , είναι μόνο μερικοί από τους πηγαίους τίτλους που ακολουθούν κάθε αθλητική σύρραξη . Τα μ.μ.ε επιδεικνύουν ένα μοναδικό χάρισμα ν’ανακαλύπτουν τους πραγματικούς ενόχους που κρύβονται πίσω από κάθε αθλητική παρεκτροπή . Η εφημερίδα Metrosport σένα ακόμη ρεσιτάλ ειλικρίνειας και δημοσιογραφικού επαγγελματισμού ξεπέρασε τον εαυτό της , κάνοντας επιτέλους το μεγάλο άλμα που θα την καθιερώσει ως την πιο έγκυρη , έγκριτη και αξιόπιστη εφημερίδα . Βρήκε την άκρη του νήματος , ανακάλυψε τους πραγματικούς ενόχους που βρίσκονται πίσω από τα επεισόδια σε αθλητικούς χώρους , μια πραγματικά πολύ μεγάλη επιτυχία του ειδησεογραφικού αυτού συγκροτήματος . Σύμφωνα με την ‘έγκριτη’ εφημερίδα λοιπόν σε πρωτοσέλιδο άρθρο της, στις 29-8 <Αναρχικοί επιτεθήκαν σε οπαδούς του Άρη στο Ζάγκρεπ> . Μάλιστα σε σοβαρό άρθρο της περιγράφει αναλυτικά την όλη επίθεση , συγκεκριμένα < επτά φίλαθλοι των κιτρίνων έκαναν βόλτα στην πρωτεύουσα της Κροατίας , όταν δέχτηκαν επίθεση από αναρχικούς με γκλόπ και όχι από οπαδούς της Σλάβεν . Μάλιστα όταν οι φίλαθλοι του Άρη αντιστάθηκαν , οι Κροάτες τους απείλησαν με όπλο αλλά το περιστατικό έληξε γρήγορα . Οι φίλαθλοι του Άρη ενημέρωσαν την αστυνομία και έδωσαν κατάθεση για το περιστατικό> .

Θα θέλαμε πραγματικά πολύ να γνωρίζουμε ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία χαρακτηρίζονται οι δράστες , ποια μεθοδολογία ακολουθείτε , με ποιον τρόπο γίνετε η ταυτοποίηση των δραστών της εκάστοτε επίθεσης . Ξέρουμε ότι λογική απάντηση δεν υπάρχει και ότι η όλη φάση εξυπηρετεί σκοπιμότητες που ουδεμία σχέση έχουν με τα εκάστοτε πραγματικά γεγονότα , με την αναζήτηση της αλήθειας και της ενημέρωσης όπως επικαλείστε ότι είναι ο σκοπός και η δουλειά σας .

Σίγουρα η δημοσιογραφία συγκαταλέγεται στα πιο γλοιώδη επαγγέλματα που έχουν ανακαλυφθεί στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης και οι δημοσιογράφοι στα πιο επικίνδυνα ανθρωπάκια που κυκλοφορούν εκεί έξω .Επικίνδυνα και για ακόμη ένα λόγω. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που μας ήρθαν πριν από λίγο από την Κροατική πρωτεύουσα , η Κροατική αστυνομία φωτογραφίζει ως υπαίτιους της άνανδρης επίθεσης σε οπαδούς του Άρη , γνωστούς δημοσιογράφους με έδρα τη Θεσσαλονίκη , οι οποίοι ανήκουν μάλιστα και σε συγκεκριμένο ειδησεογραφικό οργανισμό , του οποίου το όνομα δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε προς το παρόν για λόγους δεοντολογίας και μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες της αστυνομίας . Μάλιστα ορισμένοι από τους δράστες φαίνεται ήδη να έχουν ομολογήσει τη συμμετοχή τους στην θρασύδειλη δολοφονική επίθεση.

Μένει μόνο να ολοκληρωθεί η προανακριτική διαδικασία ώστε να φωτιστούν πλήρως οι συνθήκες της πρωτόγνωρης αυτής υπόθεσης και να εξακριβωθεί η τυχών συμμετοχή και άλλων προσώπων στην περίεργη αυτή υπόθεση που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα ..

Αναδημοσίευση υλικού

Γίνετε αναδημοσίευση του παρακάτω έντυπου υλικού ( αφίσες , αυτοκόλλητα ) τα οποία κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς , κυρίως μετά τα γεγονότα της Παιανίας . Το περιεχόμενό τους μας βρίσκει αρκετά σύμφωνους και πλησιάζει κοντά σ’αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως οπαδική νοοτροπία και κουλτούρα . Μπορεί επίσης να τα βρει κανείς δημοσιευμένα στα iraklis-antikatastolh.blogspot.com και rfu.blogspot.com
Επίσης ένα βιντεάκι διάρκειας 4 λεπτών , το οποίο περιέχει δράσεις ενάντια στον αθλητικό τρομονόμο κατά την περσινή περίοδο και είναι παρμένο από το ultrasgreece.blogspot.com .. Δεν μας βρίσκει σύμφωνους το ακριβές νόημα ορισμένων από τα πανό που προβάλλονται , αλλά περιέχει άλλα αρκετά πιο ενδιαφέροντα , καθώς είναι και αρκετά αντιπροσωπευτικό των τάσεων και των αντιλήψεων που ακολουθήθηκαν κατά την περασμένη περίοδο .


Tέλος η ευρωπαική χρονιά..

Άσχημη εμφάνιση και πρόωρος αποκλεισμός από το κύπελλο ουέφα . Με μια πραγματικά κάκιστη εμφάνιση καθ’όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης , με την ομάδα να υστερεί σε όλες τις γραμμές και να μην δείχνει την παραμικρή βελτίωση στις περσινές της αδυναμίες . Λάθος επιλογές και τρομερά σφάλματα των παικτών δεν επέτρεψαν στην ομάδα να διεκδικήσει κάτι καλύτερο . Ας είναι αφορμή κάποιοι να αφυπνισθούν μέσα στην ομάδα και να πατάνε πιο γερά στα πόδια τους . Από κει και πέρα την Κυριακή με τον Λεβαδειακό είναι η πρώτη της νέας περιόδου στο ελληνικό πρωτάθλημα και η παρουσία όλων μας στο γήπεδο είναι αναγκαία . Η στήριξη στην ομάδα και η παρουσία μας στο γήπεδο είναι ανεξαρτήτου παικτών , προπονητών , προέδρων , μπάτζετ , στόχων , αγωνιστικής πορείας .Το κυριότερο είμαστε εκεί για εμάς , γιατί γουστάρουμε να είμαστε , ο ΑΡΗΣ είναι ο λαός του

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Ο υφυπουργός της ντόπας Γιάννης Ιωαννίδης..


Θα περιμέναμε από τον κ .Ιωαννίδη , όπως κάποτε , να πετάξει το σακάκι του και να δηλώσει την παραίτηση του , αφού επί των ημερών του συμβαίνουν τα πιο μαζικά κρούσματα ντόπινγκ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού . Όμως απ’ότι φαίνεται έχουν περάσει οι μέρες που ο κ.Ιωαννίδης ήταν το ξανθό σκληρό αγόρι του ελληνικού αθλητισμού . Αλήθεια πριν λίγο καιρό πάλι δεν δηλώνατε ότι θα καταπολεμήσετε τα κρούσματα ντόπινγκ , ότι θα αντιμετωπίζατε τους παραβάτες με μηδενική ανοχή ; Τι έγινε άραγε , ήσασταν πολυάσχολος και σεις όπως ο αγαπητός νομάρχης μας σε κοινωνικάς εκδηλώσας ; Είχατε φόρτο εργασίας ; Ή μήπως σας πρόλαβαν οι καλοκαιρινές διακοπές σας ; Αλήθεια επί των ημερών του κόμματος του οποίου είστε βουλευτής δεν συνέβη κατά ένα βαθμό όλη αυτή η άνθηση με τις παράνομες ουσίες ; Όλα αυτά τα χρόνια δεν είδατε , δεν ακούσατε , δεν γνωρίζατε τίποτα . Περίεργο γιατί είστε και ένας άνθρωπος του αθλητισμού , χρόνια στον χώρο .
Το μόνο που ακούσαμε πάλι από εσάς είναι νέες εξαγγελίες , νέα νομοσχέδια , ακόμα πιο σκληρούς νόμους . Καινούργια μέτρα ίσα ίσα για να κοπάσει ο ντόρος , να χαμηλώσουν οι τόνοι , να μη πληγή η εικόνα της κυβέρνησης . Να δειχτεί ότι το κράτος επί την ηγεσία την νέας δημοκρατίας βρίσκετε σε κατάσταση εγρήγορσης , αντιδρά , λαμβάνει μέτρα , δεν είναι απλώς παρατηρητής των εξελίξεων . Η στάχτη στα μάτια του κόσμου απαραίτητο συστατικό κάθε επιτυχημένης διακυβέρνησης . Συγχρόνως και η απαραίτητη αναδιάρθρωση έτσι ώστε αφού πετάξει τη ρετσινιά από πάνω του , το σύστημα ανενόχλητο να συνεχίσει τη δουλειά του , κάτω από νέες πιο ευέλικτες και αποτελεσματικές φόρμες , πιο αθόρυβα και με μεγαλύτερη διακριτικότητα .
Όπως λέει όμως και ο σοφός λαός το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι κ.Ιωαννίδη και ότι και να κάνετε εσείς και η κουστωδία που αντιπροσωπεύετε , για να μας πείσετε περί του αντιθέτου , η αλήθεια είναι ότι είστε ένας από τους κύριους υπευθύνους και διακινητές των ουσιών αυτών στον ελληνικό αθλητισμό . Για να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι απέναντι σας βέβαια θα σας πούμε ότι δεν είστε ο μόνος αποκλειστικά υπαίτιος της όλης κατάστασης . Το κύκλωμα είναι μεγάλο και έχει πολλές θυγατέρες . Τους προηγούμενους από εσάς υπουργούς και υφυπουργούς , καθώς πρέπει παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού ( ΣΈΓΑΣ ) ,ιδιοκτήτες ομάδων όπως τον πολύ (σε ύψος ) Έλληνα αθάνατο μέλος της .Δ.Ο.Ε Μίνο Κυριακού και μεγαλομέτοχο ενός από τα μεγαλύτερα πρεζομάγαζα του κλασικού και όχι μόνο αθλητισμού , του πανελληνίου γυμναστικού συλλόγου . Ακόμη περιλαμβάνει υπεράνω πάσης υποψίας αθλητές και προπονητές , ακέραιους δικαστές , φαρμακοβιομηχανίες με κύρος και όνομα στην κοινωνία , τηλεκατευθυνόμενους κόλακες δημοσιοκάφρους και φυσικά ένα φιλοθεάμων κοινό έτοιμο για όλα.

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Αφιερωμένο από τον Διογένη τον κυνικό…στην ολυμπιονίκη Φανή Χαλκιά !


Το παρακάτω απόσπασμα είναι αφιερωμένο στην ντοπέ Φανή Χαλκιά , στη Φανή Χαλκιά που δεν ήξερε , στην Φανή Χαλκιά θύμα σκευωρίας . Στην Φανή Χαλκιά που ορκίζετε σε θεούς , στην πατρίδα , στα παιδιά της . Στη Φανή Χαλκιά που γεμάτη περηφάνια εκπροσωπεί τα χρώματα της Ελλάδος , που ανεβαίνει το σκαλί του βάθρου , που φυλάει το σταυρό , που σιγοψιθυρίζει τα λόγια του εθνικού ύμνου . Ντόπες υπάρχουν πολλές..αλλά η χειρότερη έχει τη μορφή της υποκρισίας .

Είδε κάποιον να προχωρεί από το στάδιο μαζί με ένα μεγάλο πλήθος να τον κρατά στους ώμους του , κι άλλους να ακολουθούν από πίσω και να φωνάζουν δυνατά . Άλλους πάλι να πηδούν από τη χαρά τους και να του φοράνε στεφάνια . Μόλις ο Διογένης , μπόρεσε να τον πλησιάσει τον ρώτησε γιατί γινόταν όλος αυτός ο θόρυβος γύρω από αυτών και τι είχε συμβεί .
Εκείνος τότε του απάντησε <<Νίκησα Διογένη στο αγώνισμα του δρόμου των ανδρών>>.
-<< Ε , και τη σημαίνει αυτό;>> , έκανε τότε ο Διογένης . <<Δεν έγινες δα και πιο έξυπνος , έστω και τόσο δα , από το γεγονός ότι ξεπέρασες όσους έτρεχαν μαζί σου>>. <<Ούτε είσαι τώρα πιο μυαλωμένος απ’ότι πρωτύτερα , ούτε λιγότερο δειλός , ούτε θα έχει η ζωή σου στο μέλλον λιγότερους πόνους>>.
- <<Σίγουρα όχι>> είπε , <<είμαι ωστόσο ο πιο ταχύς από όλους τους Έλληνες>> .
- <<Όχι όμως και από τους λαγούς>>, είπε ο Διογένης , <<ούτε και από τα ελάφια . Αυτά τα ζώα , τα πιο γρήγορα από όλα , είναι συνάμα και τα πιο δειλά . Νιώθουν φόβο για τους ανθρώπους , για τα σκυλιά , για τους αετούς και ζουν μια ζωή ελεεινή . Δεν ξέρεις συνέχισε ότι η ταχύτητα είναι σημάδι δειλίας >>. <<Συμβαίνει τα ίδια ζώα να είναι ταχύτατα και συνάμα εξαιρετικά δειλά . Ο Ηρακλής λόγου χάρη , ακριβώς γι’ αυτό το λόγω είχε βέλη μαζί του και τα χρησιμοποιούσε εναντίον εκείνον που το έβαζαν στα πόδια . Επειδή ήταν πιο αργός από πολλούς άλλους και δεν μπορούσε να τρέξει και να πιάσει τους κακούργους >>.
Εκείνος τότε του είπε <<Για τον Αχιλλέα , ο οποίος ήταν γοργοπόδαρος , ο ποιητής λέει ότι ήταν εξαιρετικά θαραλλέος >>.
- << Πώς το ξέρεις ότι ήταν γοργοπόδαρος ο Αχιλλέας , αυτός δεν μπορούσε να πιάσει τον Έκτορα , μόλο που τον κηνυγούσε μια μέρα ολόκληρη . Δεν ντρέπεσαι>> συνέχισε ο Διογένης , <<να καμαρώνεις για κάτι στο οποίο είσαι υποδεέστερος από τα πιο μηδαμινά ζώα; Θαρρώ πως δεν μπορείς να φτάσεις στο τρέξιμο ούτε μια αλεπού . Όμως πόσο πιο μπροστά από τους αντιπάλους ήσουν ; >>.
-<<Πολύ λίγο , Διογένη >> είπε εκείνος .
-<< Ώστε λοιπόν έγινες ευτυχισμένος μόλις για ένα βήμα >>.
- << Αλλά αυτοί που τρέχαμε ήμασταν οι καλύτεροι >>.
- <<Μα και οι κορυδαλλοί πόσο πιο γρήγορα δεν διασχίζουν το στάδιο από εσάς , έτσι δεν είναι; >>.
- <<Οι κορυδαλλοί όμως είναι πουλιά >> , είπε εκείνος .
- <<Ωραία>> , έκανε ο Διογένης <<κι αν το πιο γρήγορο όν είναι και το πιο καλό , είναι , ίσως πολύ προτιμότερο να είναι κανείς κορυδδαλός παρά άνθρωπος . Επομένως διόλου δεν πρέπει να νιώθει κανείς οίκτο για τα αηδόνια ή για τους τσαλαπετεινούς που από άνθρωποι έγιναν πουλιά , καθώς λέει ο μύθος >>.
- <<Εγώ πάντως >>, είπε εκείνος <<όντας άνθρωπος είμαι ο πιο ταχύς από όλους τους ανθρώπους>>.
-<<Έ και τι μ’αυτό ! Δεν είναι εύλογο και στα μυρμήγκια κάποιο να είναι πιο ταχύ από κάποιο άλλο ;Λες να το θαυμάζουν αυτό τα μυρμήγκια ; Ή δεν θα σου φαίνονταν γελοίο αν θα θαύμαζε κανείς ένα μυρμήγκι για την ταχύτητα του ; Αν όμως όσοι έτρεχαν ήταν κουτσοί , θα έπρεπε να υπερηφανευόσουν επειδή ξεπέρασες κουτσός και συ κάποιους άλλους κουτσούς ;>>.
Έτσι μιλώντας με εκείνον τον άνθρωπο έκανε πολλούς από τους παρόντες να περιφρονήσουν τον νικητή και εκείνος να φύγει γεμάτος θλίψη και πολύ πιο ταπεινός. Και δεν ήταν μικρή η υπηρεσία που προσέφερε στους ανθρώπους .
Κάθε φορά που έβλεπε κάποιον να υπερηφανεύεται χωρίς λόγω και για πράγμα μηδαμινό , πέρα από κάθε λογική , τον ταπείνωνε λίγο και του αφαιρούσε κάτι από την ανοησία του . Καθώς συνέβαιναν αυτά ο Διογένης είδε δύο άλογα δεμένα μαζί που άρχισαν να χτυπιούνται και να κλοτσούν το ένα το άλλο . Πολύ κόσμο εκεί γύρω να στέκεται και να τα κοιτάζει , έως ότου το ένα αποκαμωμένο έσπασε την αλυσίδα και το έβαλε στα πόδια .Ο Διογένης τότε πλησίασε το άλογο που έμεινε δεμένο , του πέρασε στο κεφάλι ένα στεφάνι και το ανακήρυξε ολυμπιονίκη αφού είχε νικήσει στις κλωτσιές . Το γεγονός αυτό προκάλεσε τα γέλια και γενικώς σούσουρο μεγάλο . Ήσαν πολλοί εκείνοι που θαύμαζαν τον Διογένη και κορόιδευαν τους αθλητές . Λένε μάλιστα πως ορισμένοι έφυγαν χωρίς καν να πάνε να δουν τους αγωνιζόμενους .
Δίων ΧρυσόστομοςΛόγοι 111(7) Διογένης ή περί αρετής

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Ένας Χρόνος Από Τις Φονικές Πυρκαγιές Στη Χώρα Μας

Για να αναπτυχθεί ο καπιταλισμός, χρειάζετε να επέμβει καταστροφικά σε κάθε πεδίο της ζωής. Δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτο ο,τιδήποτε φέρνει και θα μπορούσε να μετατραπεί σε κέρδος.

Δεν είναι τυχαίο πως στα σημεία που κάηκαν στην Ηλεία, είχε προσχεδιαστεί να φτιαχτεί και να περάσει η "Ιωνία Οδός", να χτιστούν τουριστικά αξιοποιήσιμες εγκαταστάσεις : θέρετρα, πολυτελή ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ κ.λ.π.

Η λεηλασία της φύσης δεν ξεκίνησε τώρα.

Επιχειρηματίες, πολιτικοί, δήμαρχοι, μεγαλοεργολάβοι, ντόπιες και ξένες κατασκευαστικές εταιρείες... συμμέτοχοι και συνένοχοι, συνομωτούν εις βάρος μας σ' ένα παιχνίδι παράλλογης κερδοσκοπικής φρενίτιδας.

Ένα χρόνο μετά, οι εξαγγελίες των εθνοπατέρων για αναδασώσεις και βοήθεια, σε κάθε τομέα, των πυροπαθών παραμένουν -όπως πάντα- κούφια λόγια....


Τιμή και Μνήμη στα θύματα,

Οργή για τους ενόχους.

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Tελετή λήξης και η Ελλάδα την 1η θέση στα Olympic Ντόπινγκ Games


15 χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό ( για δυσφήμιση του αθλήματος από το 2004 ) ήταν η συνολική συγκομιδή της Ελλάδος σ’ αυτούς τους ολυμπιακούς αγώνες . Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού από γεννησιμιού του , αφού αυτή τη φορά κατάφερε να υπερκεράσει ακόμα και τις παραδοσιακές υπερδυνάμεις του χώρου ( Αμερική , Ρωσία , Γερμανία ) . Ο ελληνικός αθλητισμός έδειξε για ακόμα μία φορά ότι στηρίζετε σε ‘υγιείς’ βάσεις , ότι η άνοδος του δεν είναι τυχαία και ότι στα επόμενα χρόνια θ’ακολουθήσουν ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες .Γι’αυτό το λόγω τα ελληνικά χημεία του κράτους θα εργάζονται όλο το 24ωρο , νύχτα μέρα , σε τριπλές βάρδιες , προσλαμβάνοντας νέο εξειδικευμένο προσωπικό και ανανεώνοντας τον εξοπλισμό τους με τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα .Σκοπός τους να τελειοποιήσουν ακόμα περισσότερο τις ήδη υπάρχουσες ουσίες και να δημιουργήσουν νέες που αυτή τη φορά δεν θα ανιχνεύονται ούτε από τον θεό . Ο Έλληνας αθλητής αξίζει το καλύτερο και θα το έχει . Γι’αυτό τη νέα χρονιά θα υπάρξει πάνω στον τομέα έρευνας και ανάπτυξης του ελληνικού αθλητισμού αύξηση κατά 80% της συνολικής χρηματοδότησης , φτάνοντας έτσι τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ . Το ελληνικό κράτος θα διαθέσει έτσι το 40% του ετήσιου συνολικού προϋπολογισμού του στον αθλητισμό , προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους νέους από τα ναρκωτικά και τις καταχρήσεις ..

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

10 λόγοι για να μην πάτε στο bulldog festival..

Στις 22-23 Αυγούστου θα διοργανωθεί στο γήπεδο Χαριλάου , με την υποστήριξη μάλιστα του αμαρτωλού και κακοδιαχειριστή δήμου Θεσσαλονίκης φεστιβάλ με την ονομασία μπουλντόγκ φέστιβαλ , το οποίο μάλιστα προσδοκά να γίνει εκτός των άλλων το μεγαλύτερο πολιτιστικό – κοινωνικό top γεγονός της Θεσσαλονίκης . Μια συνεργασία μάλιστα με έναν δήμο που φημίζεται για τα μεγάλα αναπτυξιακά του έργα (μετρό , υποθαλάσσια , εναέρια , κατασκευή δωρεάν πάρκινγκ , ανάπλαση δηλαδή καταστροφή της παραλίας ).Καταστροφής κάθε ελεύθερου δημόσιου χώρου προς όφελος της ιδιοποίησης και του κέρδους . Ένας δήμος που φημίζεται για την μεγάλη φορολογία των δημοτών του , για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος , για την επιχορήγηση συγγενών και φίλων , για τις οικονομικές του ατασθαλίες . Αλήθεια δεν είναι ο ίδιος δήμος που χαρακτηριζόταν ως κακοδιαχειριστής και ότι ευνοεί συγκεκριμένη ομάδα της πόλης , από αυτούς που σήμερα κάνουν το συγκεκριμένο φεστιβάλ . Αλήθεια έχει αλλάξει κάτι μέχρι σήμερα και δεν το ξέραμε? Είναι προφανές πως όχι ! Αλλά ο πολιτικαντισμός , οι συνδικαλιστικές λογικές και τα συμφέροντα αυτά έχουν . Τη μια μέρα σε κάνουν θανάσιμο εχθρό τους , και την άλλη φίλο τους . Τη μια μέρα σου φιλούν το χέρι και την άλλη στο δαγκώνουν .Τη μια σε κατακεραυνώνουν και την άλλη σε αποθεώνουν ! Ίσως τελικά να επιτεύχθηκε η περίφημη ισονομία που κάποιοι επιζητούσαν εναγωνίως με μια μεγάλη χορηγία και απολαυστική στήριξη στο φεστιβάλ . Επανερχόμαστε στον τομέα του φεστιβάλ λέγοντας ότι πέρα τις μίμησης αφού κάτι τέτοιες κινήσεις τον τελευταίο καιρό είναι αρκετά συχνές , χωρίς να σημαίνει αυτό ότι κάτι τέτοιο είναι κακό βέβαια , αφού έτσι κι αλλιώς παρθενογένεση στις ιδέες δεν υπάρχει και το οπαδικό αλισβερίσι από πάντοτε συνέβαινε . Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που είναι οργανωμένο το συγκεκριμένο διήμερο , οι λογικές κάτω από τις οποίες κινείται .

Με αισθητική αρπακόλλα , λίγο electro , λίγο έντεχνο , λίγο punk rock και λίγο ελληνικό ροκ ώστε να μαζέψουμε όσο πιο πολύ κόσμο μπορούμε και να μοσχοπουλήσουμε τα ακριβά εισιτήρια μας . Με γνωστά συγκροτήματα που ουδεμία σχέση έχουν με τον Άρη μας , τα γήπεδα , τον οπαδισμό , αμφιβάλουμε αν οι περισσότεροι από αυτούς ξέρουν καν τη σχήμα έχει η μπάλα . Μπάντες που απλά θα έρθουν για να τσεπώσουν κάποια χρήματα και να κολλήσουν σχεδόν όλοι τους τα τελευταία ένσημά τους . Βέβαια γι’αυτό δεν φταίνε οι μπάντες αλλά αυτοί που τους κάλεσαν να παίξουν σ’ένα τέτοιο φεστιβάλ .

Διήμερο με περιβαλλοντικές και όχι μόνο ευαισθησίες για προκαλέσουμε το ενδιαφέρον του κόσμου , να πείσουμε για την αλήθεια των προθέσεων μας και να δείξουμε ότι πρόκειται για ένα φεστιβάλ ανοιχτό , με οικουμενική διάσταση . Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το σεμινάριο για τα δικαιώματα του καταναλωτή , ο σημαντικότερος ίσως λόγος ύπαρξης αυτού του φεστιβάλ .

Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο εγχείρημα είναι καταρχάς η δωρεάν είσοδος στις εκδηλώσεις η στην χειρότερη το ελάχιστο δυνατό εισιτήριο , ίσα ίσα ώστε να καλύπτονται τα έξοδα των διοργανωτών . Τα γκρουπάκια που θα έπαιρναν μέρος θα έπρεπε να αποτελούνται από αρειανάκια , που έχουν όνειρό τους να παίξουν έστω και για μια φορά στο γήπεδο της αγαπημένης τους ομάδας που βρίσκονται κάθε Κυριακή . Η διοργάνωση θα έπρεπε να είναι μια πραγματική γιορτή , όπου μπάντες και κοινό σαν ένα σώμα , θα μπορούσαμε να τραγουδήσουμε , να χορέψουμε , να φωνάξουμε για την αγαπημένη μας ομάδα , τη μπάλα που τόσο μας αρέσει , την κερκίδα που χωρίς αυτήν δε κάνουμε . Μια τέτοια διοργάνωση θα έπρεπε να είναι φτιαγμένη με μεράκι , από αρειανούς για αρειανούς , από οπαδούς προς οπαδούς και όχι ένα lifestyle καλοκαιρινό event .

Eπειδή οι γνώσεις μας πάνω στο διεθνές μουσικό στερέωμα είναι αρκετά ικανοποιητικές και θέλοντας να βοηθήσουμε έτσι ώστε τα επόμενα bulldog festival , να γίνουν όχι απλά το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης αλλά και της βορείου Ελλάδος , των Βαλκανίων , της Ευρώπης , της Αμερικής , αλλά και της Ασίας και Ωκεανίας , θα θέλαμε να προτείνουμε να συμμετάσχουν και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες της Ελλάδος και του εξωτερικού . Μέσα σ’αυτούς οι εθνικής εμβέλειας και αποδοχής Μίκης Θεοδωράκης , Μαρινέλλα , Άννα Βίσση , Πάνος Κιάμος , Τάσος Μπουγάς , Κόκκοτας , Πέτρος Γαιτάνος , οι διεθνούς φήμης κολοσσοί Μαddona , Abba , Shakira , Jennifer Lopez , Ricky Martin , αλλά και οι ανερχόμενοι αστέρες του ελληνικού πενταγράμμου Μαρτάκης , Σάκης Ρουβάς , Ανδρέας Ευαγγελόπουλος , Βάς Βάς , Κάτμαν , Γαλάτης Γιάννης , καθώς οι κυρίες Εύη Θώδη , Καλομοίρα , Τζούλια Αλεξανδράτου , Γυναίκα Μαραντόνα

Ας ελπίσουμε να είναι η πρώτη και τελευταία συναυλία αυτού του είδους και σύντομα να αποτελέσει μια κακή ανάμνηση .. ως τότε μόνο μια βροχή μας σώζει

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Aπό τα δάφνινα στεφάνια...στα χρυσά, χάλκινα, αργυρά, μετάλλια. Ένα ιστορικό οδοιπορικό στους ολυμπιακούς αγώνες.

Η ιστορία των ολυμπιακών αγώνων χωρίζετε στην ουσία σε 2 χρονικές περιόδους. Η πρώτη από το 776π.χ. έως το 393μ.χ.,ενώ η δεύτερη ξεκινάει το 1892 και είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών του Γάλλου βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ιδρύει τη διεθνή ολυμπιακή επιτροπή μαζεύοντας γύρω του όλη τη σάρα και τη μάρα της εποχής (βαρόνους, στρατηγούς, ταγματάρχες, διπλωμάτες, καθηγητάδες). Τυπικά οι πρώτοι ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονται το 1896 στην Αθηνά και φτάνουν ανά 4 χρονιά με κάποια μικρά διαλείμματα ξεκούρασης και ανάπαυσης μέχρι σήμερα . Με τη δεύτερη φάση στην ουσία αρχίζει και η περίφημη αναβίωση του ολυμπιακού πνεύματος, που την γευτήκαμε σε όλο της το μεγαλείο κατά τη διάρκεια του Αthens Aggelopoyloy 2004 . Ένα από τα κυρία χαρτιά προπαγανδίσεις που βοήθησε την Ελλάδα στο να της δοθεί το χρίσμα από την Δ.Ο.Ε. , ήταν ότι οι ολυμπιακοί ξαναγυρνούν στη χώρα που τους γέννησε. Οι αγώνες θα τελούνταν σύμφωνα με το πατροπαράδοτο ολυμπιακό πνεύμα αθάνατο μακριά από τις παρεκκλίσεις των τελευταίων χρόνων . Αυτή η αντίθεση περί μιας καλής αρχαίας περιόδου και μιας κακής νεότερης είναι ένας μύθος με μοναδικό σκοπό αφενός να αγιοποιήσει και αφετέρου να συσκοτίσει την εξ ανέκαθεν πραγματική διάσταση των αγώνων .
Το στεφάνι αγριελιάς που δέχονταν οι ολυμπιονίκες δεν είναι παρά το σημερινό χρυσό μετάλλιο , μια τυπική απόδοση τιμών . Μετά τους έκτους ολυμπιακούς , οι ολυμπιονίκες απολάμβαναν σημαντικές χρηματικές απολαβές , ισόβια διατροφή στο πρυτανείο της πόλης , απαλλάσσονται από τη φορολογία , τη στρατιωτική θητεία , ενώ δικαιούνται ακόμα και μερίδιο από τη λεία κατά τη διάρκεια πολεμικών εκστρατειών . Ο Πλατών γραφεί ότι οι αθλητές «εξασφαλίζουν άνετο βίο οι ίδιοι και οι οικογένειες τους , διατροφή και ότι άλλο χρειάζονται . Δέχονται δώρα και κατά το θάνατο τους αντάξιες τιμές . Οι ολυμπιονίκες ζουν μακαριστών βίων» ( Πλατών , πολιτεία , 465 ) . Ο Παυσανίας λέει ότι « διεκδικώντας πλούτη και αξιώματα οι αθλητές δεν δίσταζαν να θανατώσουν τούς αντιπάλους τους , κατά τις αναμετρήσεις τους στην Ολυμπία» ( Παυσανίας , Ελλάδος περιήγησης ) . Ο Πίνδαρος πανηγυρίζει «όποιος νικά στους αγώνες εξασφαλίζει ωραία ζωή» ( Πίνδαρος , ολυμπιονίκες ) . Φυσικά δεν χρειάζεται να γίνει λόγος για τις σημερινές απολαβές των αθλητών , γίνετε εύκολα αντιληπτό ότι οι πλουσιοπάροχες αμοιβές δεν αποτελούν ένα σύμπτωμα των καιρών μας . Πέρα από τις χρηματικές υλικές απολαύσεις οι αθλητές ήταν αποδεκτές και άλλων προνομιών και τιμών . Οι τοπικοί άρχοντες και το ιερατείο τους ετοίμαζαν μεγάλη υποδοχή, ενώ ολόκληρος ο πληθυσμός ξεχύνονταν στους δρόμους για να τους υποδεχτεί . Ποιητές υμνολογούσαν τον ολυμπιονίκη με θριαμβικό επινίκιο ενώ γλυπτές λάξευαν τον ανδριάντα του . Ανακηρυσσόταν ισόθεος και τα ονόματα τους χαράσσονταν με υμνητικές φράσεις σε ιερά μνημεία . Αναλάμβαναν διοικητικά αξιώματα (ακόμα και άν ήταν παντελώς απαίδευτοι ), καθώς και αξιώματα στον στρατό και στο θρησκευτικό χώρο . Σε κάθε δημόσια εκδήλωση κάθονταν σε ειδικές τιμητικές θέσεις τις λεγόμενες προεδρικές . Επίσης για αρκετούς ολυμπιονίκες κυκλοφορούσαν ακόμα και νομίσματα με χαραγμένες τις μορφές τους .
Είναι διόλου φαεινότερο το ποσό μεγάλη σημασία είχαν για τις πόλεις-κράτη οι αθλητικές νίκες και το πόσο πολύ τις επεδίωκαν . Οι ολυμπιονίκες κατά την επιστροφή τους στην πόλη εισέρχονταν πάνω σε άρμα από σημείο των τειχών που είχε κατεδαφισθεί ως ένδειξη ταύτισης του ολυμπιονίκη με ήρωα , σύμβολο νικηφόρο σε περίπτωση πολέμου και πολιορκίας . Για τους αρχαίους οι αθλητικοί αγώνες δεν αντιμετωπίζονταν παρά σαν συμβολικές ειρηνικές πολεμικές συγκρούσεις . Αυτό φανερώνετε και από την καθιέρωση το 520π.χ. των αγώνων δρόμου με συμμετοχή αθλητών που φορούσαν πανοπλία , τις λεγόμενες οπλιτοδρομίες . Κατά την αρχαιότητα ο αθλητισμός δεν είχε παρά σαν σκοπό την προετοιμασία των νέων για πολεμικές συρράξεις . Γράφει ο Λουκιανός για τον σκοπό των αγωνισμάτων της νεολαίας απάντηση του Σόλωνος στον Ανάχαρση «ορίσαμε αυτές τις ασκήσεις και τους εξαναγκάζουμε να γυμνάζουν το σώμα τους για να κερδίζουμε μεγαλύτερο όφελος για τους ίδιους και για την πόλη» ( Λουκιανός , Ανάχαρσης η περί γυμνασίων) . Ενώ σε άλλο σημείο «γυμνάζουμε τους νέους με τη σκέψη ότι θα γίνουν καλοί φυλακές της πόλης μας και ότι χάρη σαυτούς θα ζήσουμε ελεύθεροι , αφού θα νικούν τους εχθρούς που θα επιτεθούν και θα τρομάζουν τους γείτονες μας ώστε οι περισσότεροι απ αυτούς να μας φοβούνται και να είναι υποτελείς μας . Κατά τον Φιλόστρατο «οι Έλληνες αθλητές εξασκούνται στη γυμναστική πολεμώντας και στον πόλεμο εξασκούνται με τη γυμναστική» ( Φιλόστρατος , γυμναστικός ) . Ενώ σύμφωνα με τον Λακεδαιμόνιο Τυρταίο γνωστό για τα πολεμικά του εμβατήρια «Τα αθλητικά αγωνίσματα είναι προετοιμασία για το επιθετικό θάρρος και τη σκληρότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει τον πολεμιστή . Ο καλός και αγαθός άνθρωπος είναι ακατάλληλος και ανάξιος για τις μάχες». ( λυρική ανθολογία I , σ . 15 d ) .O Πίνδαρος συγκρίνει συχνά τους αθλητές με τους ήρωες και ταυτίζει την αρετή με τη δράση των πολεμιστών (Πίνδαρος , ισθμιονίκες ) , ενώ ο Δίων ο Προυσασεύς θεωρεί τον αθλητισμό ιδεώδη προετοιμασία πολέμου ( Δίων Προυσασεύς , ομιλία 29 ).Εν τέλει ο Αριστοφάνης υποστηρίζει «ότι η αθλητική ενασχόληση και όχι η παιδεία των Αθηναίων οδήγησε στη νίκη του Μαραθώνος» (Αριστοφάνης , Νεφέλαι στ.987 ) . Η Ανάπτυξη της επιθετικότητας και της σκληρότητας , η καλλιέργεια της ατομικής ρώμης , της γενναιότητας και της μαχητικότητας, οι οποίες εν συνεχεία θα χρησιμοποιούνταν για πολεμικούς λόγους ήταν ο μοναδικός στόχος των 3 πιο ακραίων αθλημάτων στους ολυμπιακούς αγώνες . Δηλαδή της πάλης που καθιερώθηκε το 708π.χ. , της πυγμαχίας που ξεκίνησε το 688π.χ. και του παγκρατίου η παμμαχίας που έκανε την εμφάνιση του το 648π.χ. . Ο Πλούταρχος διευκρινίζει ότι τα 3 αυτά αθλήματα αποτελούσαν «μίμηση και ασκήσεις πολέμου» (Πλούταρχος , συμποσιακών βιβλία θ , 11,43 ) . Ο Αριστοτέλης ομολογεί ότι «ο εκ γυμνασμένος σ'αυτά τα 3 αγωνίσματα είναι ο πιο καλός για πολεμική δράση» (Αριστοτέλης , νόμοι,795β ) . Ο Λουκιανός καταδικάζοντας τη βία στα αθλητικά αγωνίσματα υπογραμμίζει «είναι αξιοθρήνητο να βασανίζονται και να πεθαίνουν αθλητές μπροστά σε πλήθος θεατών , που αντικρίζοντας τα θύματα αιματόβρεκτα η να στραγγαλίζονται από τους αντιπάλους τους , καλοτυχίζουν τους νικητές ( Λουκιανός , Ανάχαρσης η περί γυμνασίων , 11 ) . Ο μεγαλύτερος μετά τον Ιπποκράτη ιατροφιλόσοφος Γαληνός επικρίνει τους γυμναστές που ασχημίζουν εντελώς τα πρόσωπα των ασχολουμένων με την πάλη , την πυγμαχία, με το παγκράτιο «ολοκληρώνουν την εκπαίδευση καταφέρνοντας αγρία χτυπήματα και προκαλώντας συντριβή οστών , εξαρθρώσεις , ακόμα και καταστροφή των οφθαλμών (Γαληνός , προτρεπτικός 12) . Επίσης ο Λιβάνιος καταδίκαζε την πάλη και το παγκράτιο που προκαλούσαν συχνά συντριβή οστών και εξόρυξη οφθαλμών (Λιβάνιος , ομιλία 64 ) . Ο Αρτεμίδωρος περιγράφει έναν πυγμάχο «είναι ατυχία να τον δεις στο όνειρο σου . Το πρόσωπο του είναι παραμορφωμένο και πλημμυρισμένο από αίματα» (Αρτεμίδωρος , τα ονειροκριτικά δ,65) . Με τη σειρά του ο Πίνδαρος υμνητής των ολυμπιονικών και άλλων νικητών στους τοπικούς αγώνες (Νεμαία , Πυθία , Ίσθμια κ.α. ) λέγει «πλείστοι των αγωνιζομένων απέθανον εν τω στάδιο» ( Πίνδαρος , ολυμπιονίκες ) . Ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς καταγγέλλει «ότι οι αναμετρήσεις παλαιστών και παγκρατιαστών οδηγούν συχνά στον θάνατο και των 2 ανταγωνιστών» ( Φίλων Αλεξανδρεύς , quod omnis probus liber sit 17 ) . Κατά τον Αριστοτέλη «στο παγκράτιο επιτρέπονταν τα πάντα , ακόμα και η θανάτωση του αντιπάλου» ( Πλούταρχος , συμποσιακών βιβλίων β 838d ) . Ο σοφιστής Ιούλιος Πολυδεύκης γραφεί «παγκράτιο και παγκρατιαστής σημαίνουν στραγγαλισμός , πνίξιμο , λακτίσματα , πλήγματα με γόνθρους» ( Πολυδεύκης , ονομαστικών , 150 ) και ο Αριστοφάνης επισημαίνει «να παίζεται αγώνες παγκρατίου σημαίνει να χτυπάτε , να βγάζετε ματιά» ( Αριστοφάνης , Ειρήνη , στ.898-900 ) .
Οι ολυμπιακοί αγώνες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως απλοί αθλητικοί αγώνες , αλλά ως θεσμός που αντιπροσωπεύει , αντανακλά , το πολιτικό , στρατιωτικό , ιδεολογικό κλίμα της εκάστοτε εποχής .
Η καθιέρωση των ολυμπιακών αγώνων στην ουσία δεν αποτέλεσε κοινωνική πρωτοβουλία των Ελλήνων αλλά αναγωγή σε μύθους . Η πρώτη οργάνωση των αγώνων αποδίδεται στον μυθικό Ηρακλή και στον ίδιο η ονομασία τους . Οι ολυμπιακοί αγώνες αποτελούσαν μια λατρευτική εκδήλωση για το Δια και παράλληλα τελετές επικήδειους προς τιμή διάσημων νεκρών . Τα πρώτα αθλήματα ήταν αγώνες δρόμου – στάδιο ,δίαυλος , δόλιχος . Σταδιακά θα προστεθούν και αλλά 5 αθλήματα . Το πένταθλο , η πάλη , πυγμαχία , παγκράτιο και οπλιτόδρομος . Την ανανέωση των αγώνων μετά τον μυθικό Πέλοπα , ανέλαβε ο βασιλιάς της Ήλιδος Ιφιτος . Τότε το πολύφημο μαντείο των Δελφών με ένα χρησμό έδωσε λύση στο βασιλιά της Ηλείας , για το ξεπέρασμα των παρατεταμένων αρρωστειών και εμφυλίων πολέμων .Αυτός ο χρησμός δεν ήταν άλλος από τη γνωστή ιερά εκεχειρία . Φυσικά και για πρακτικούς λόγους ήταν αναγκαία αφού για να φτάσουν στην Ολυμπία από τον τόπο διαμονής τους οι αθλητές και οι θεατές έπρεπε να περάσουν αρκετές μέρες η βδομάδες . Μια τρίμηνη εκεχειρία που κατά το πέρασμα των χρόνων πολλές φορές καταπατούνταν , ακόμα και στον ίδιο το χώρο της Ολυμπίας και της Ηλείας . Ενδεικτική είναι «η εισβολή κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο στην Ήλιδα από τους Σπαρτιάτες . Ήταν μια απειλητική για τους αγώνες ενέργεια . Οι Ηλείοι απαγόρευσαν στους Σπαρτιάτες να εισβάλουν στον ιερό χώρο , ούτε να συμμετάσχουν στους αγώνες αν δεν κατέβαλαν πρόστιμο για αυτήν την εισβολή τους» ( Θουκυδίδης , ιστορία του πελοποννησιακού πολέμου ) . Οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν να καταβάλουν χρηματική ποινή και αποκλείσθηκαν . Το 404π.χ. μετά το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι επιχειρούν νέα εισβολή με τον μονάρχη Άγη αυτή τη φορά στο εσωτερικό της χωράς «καταστρέφουν τα δάση με πυρκαγιές , αφανίζουν τον ζωικό κόσμο και καταστρέφουν μεγάλο μέρος της πόλης» ( Ξενοφών , Ελληνικά Γ , 2 , 26) . Ύστερα από την εισβολή η Ηλεία παραχωρεί δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες στη Σπάρτη, που τους είχε απαγορευτεί κατά την προηγούμενη εισβολή το 404π.χ. διακηρύσσοντας μάλιστα ότι παρανόμως τότε τους είχε επιβληθεί απαγόρευση ( Ξενοφών, Ελληνικά , Γ,2,30 ) . Το 365 π.χ. οι Πισάτες υποστηρίζουν ότι η διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων ανήκει δικαιωματικά σε αυτούς . Συμμαχούν με τους Αρκάδες εχθρούς των Ηλείων , εκστρατεύουν στην Ηλεία και εισβάλουν στην ολυμπιακή περιοχή . «Γίνετε σκληρή μάχη την οποία παρακολούθησαν οι θεατές που παραβρίσκονταν στους αγώνες , απολαμβάνοντας τις αδραγανθιες της μιας η της άλλης πλευράς» ( Διόδωρος Σικελιώτης , Ιστορική Βιβλιοθήκη, ΙΕ,78 ) . Αν με αυτόν τον τρόπο τηρούνταν η ιερή εκεχειρία στον τόπο των αγώνων , ο καθένας μπορεί να φανταστεί ανάλογες συμπεριφορές από διάφορες πόλεις , στον εκτεταμένο ελλαδικό χώρο .
Οι πρώτοι συμμετέχοντες στους ολυμπιακούς αγώνες ήταν αριστοκράτες . Εν συνεχεία με την άνοδο των δημοκρατικών θεσμών , τη δημιουργία νέων κοινωνικών τάξεων και ιδεολογικών προσανατολισμών , οι λαϊκές τάξεις αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή τους ολυμπιακούς αγώνες . Στον αθλητισμό και στους αγώνες απαγορευόταν η συμμετοχή δούλων από φόβο μήπως η εκγύμναση και η μυική ενδυνάμωση οδηγήσει σε επαναστατικές εκρήξεις . Τα πλούτοι και τα προνόμια που οι αγώνες προσέδιδαν στο λαό , ήταν ένας ακόμα τρόπος για την υπερφαλάγγιση των αριστοκρατών και της πλουτοκρατίας . Σιγά σιγά το θρησκευτικό και λατρευτικό μέρος των αγώνων καταρρέει σημαίνοντας όλο και λιγότερα πράγματα . Την εκστρατεία της φοράδας του μικρού Αλεξάνδρου ακολούθησαν καινούργιες πολιτικές , οικονομικές , κοινωνικές μεταβολές , που οδήγησαν σε σημαντικές αλλαγές στο αθλητικό πνεύμα και στο ιδεολογικό περιεχόμενο των αγώνων . Ο αριθμός των αγώνων στα ελληνιστικά κέντρα αυξήθηκε , ο αριθμός των αθλητών που προέρχονταν από την ανατολή μεγάλωσε , οι αμοιβές γενικεύτηκαν ακόμα πιο πολύ και οι αγώνες μετατραπήκαν σε κοσμικά γεγονότα , αρχειοθετώντας τα θρησκευτικά ιδεώδη σε μια αναχρονιστική παράδοση . Κατά την ρωμαιοκρατία οι αγώνες είναι απλά πια θεάματα και παραστάσεις με αθλητές κυρίως δούλους και μονομάχους .
Μερικά πράγματα που ακόμα πρέπει να ειπωθούν είναι ότι όπως και σήμερα διάφοροι αθλητές , διαφόρων εθνικοτήτων εξελληνίζονται εν μια νυκτι , έτσι και τότε οι πόλεις εξαγόραζαν αθλητές και εν συνεχεία τους παρουσίαζαν ως δικούς τους . Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Αστύλου από τον Κρότωνα Σικελίας και του Σωταδη από την Κρήτη που δωροδοκήθηκαν από τους ηγεμόνες των Συρακουσών και της Εφέσου αντίστοιχα , για να αλλάξουν υπηκοότητα ( Παυσανίας , VI,13,11 ) . Επίσης πολλές φορές οι αθλητές και οι προπονητές τους πουλούσαν η αγόραζαν μια νίκη , είτε για να πλουτίσουν , είτε για να αποφύγουν μια μονομαχία . Το 388 π.χ. ο «Θεσσαλός πυγμάχος Ευπωλος δωροδόκησε τους 3 αντιπάλους του για να ανακηρυχθεί ολυμπιονίκης» ( Παυσανίας , Ελλάδος περιήγησης V,21,31 ) . Το 332 ο Αθηναίος πρωην νικητής στο πένταθλο Κάλλιππος δωροδόκησε τους αντιπάλους του για να αναδειχθεί ο ίδιος ολυμπιονίκης ( Παυσανίας V,21,22 ) . Επειδή οι Λακεδαιμόνιοι αποκλεισθήκαν το 420 π.χ. λόγω ότι παραβίασαν την ιερή εκεχειρία , ο Σπαρτιάτης Λιχας για να αναμετρηθεί στις αρματοδρομίες ισχυρίσθηκε ότι είναι Θηβαίος ( Θουκυδίδης , Ιστορία του Πελλοπονησιακου Πολέμου , V, 50 ) . Aδιαψευτος μάρτυρας των αγοραπωλησιών που συναιβεναν είναι τα χάλκινα αγάλματα του Δια στην είσοδο του σταδίου της αρχαίας Ολυμπίας , οι λεγόμενοι ‘Ζάνες’ . Κατασκευάζονταν με χρήματα από πρόστιμα και έφεραν στη βάση τους επιγραφές που θύμιζαν ότι η νίκη κατακτιέται με την δύναμη των αθλητών και όχι του χρήματος . Τα πρόστιμα τα επέβαλλαν στους παραβάτες οι Ελλανοδίκες , η αντίστοιχη σημερινή Δ.Ο.Ε . Συνήθως τα πρόστιμα επιβάλλονταν όταν η ανομία γινόταν γνωστή στους θεατές και όταν δεν προσδοκούσαν οι ίδιοι ανταλλάγματα για την απόκρυψη των παραβάσεων . Σύμφωνα με τον Πλούταρχο «οι Ελλανοδίκες χάριζαν στεφάνια νίκης ύστερα από δωροδοκίες και άλλες ανήθικες συναλλαγές σε πρόσωπα άσχετα με τις αναμετρήσεις .» (Πλούταρχος , Περί Δυσωδίας , 17 , 535 ) Τέλος όποια γυναίκα τολμούσε να πλησιάσει στον αγωνιστικό χώρο των ολυμπιακών αγώνων , συλλαμβάνονταν και κατακρημνιζόταν από τους βράχους του απέναντι όρους .
Το 391 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατήργησε τους αγώνες στο πλαίσιο της απαγόρευσης παγανιστικών τελετών και ο εγγονος του Θεοδόσιος II προχώρησε σε εμπρησμό του ναού του Διος στην Ολυμπία . Μετά την κατάργηση η Ολύμπια βυθίστηκε στις λάσπη από τις πλημμύρες του Αλφειού , στη σκόνη από τους σεισμούς και στο χώμα από τις συνεχείς διαβρώσεις του εδάφους . Οι ανασκαφες του 19ου αιώνα μαζί με τον Ερμή του Πραξιτέλη επέτρεψαν και την αναβίωση του ολυμπιακού πνεύματος ,που αραχνιασμένο στους αιώνες μπορούσε να συναντηθεί πλέον με τις προσδοκίες του διαφωτισμού . Φτηνές ρητορείες οργανώνουν μια νέα φλυαρία περί ιερών εκεχειριών ,ανεξιθρησκίας και πολυπολιτισμικοτητας . Τα αφαιρετικά ολυμπιακά ιδεολογήματα προσομοιώνονται στις νέες απαιτήσεις του αστικού πολιτισμού , του εθνοκεντρικού ολοκληρωτισμού , της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης , στις απαιτήσεις της ‘ελευθερίας’ της ισχύος , της ιδιοκτησίας , της χειραγώγησης . Οι ολυμπιακοί αγώνες αποτελέσαν ένα μεταφερόμενο πεδίο διακρατικών ανταγωνισμών και εντάσεων , ένα κέντρο ελέγχου και αναπαραγωγής των συμφερόντων της παγκόσμιας ηγεμονίας και διατήρησης της ιεραρχικής δομής της .
Οι ολυμπιακοί αγώνες του 1908 στο Λονδίνο περιλάμβαναν πολλές διαφωνίες σε θέματα όπως τη σημαία που θα έφεραν ορισμένα κράτη . Κατηγορίες για απατές και μαγειρέματα αποτελεσμάτων , κατέληξαν σε σοβαρές διαφωνίες ,που έπληξαν διακρατικές σχέσεις . Το 1912 η Φιλανδία παρειλασε χωρίς σημαία γιατί δεν το επέτρεψε η Ρωσία . Το 1916 οι αγώνες δεν έγιναν λόγω του Α παγκοσμίου πολέμου . Στην ολυμπιάδα του 1920 στην Αμβέρσα αποκλεισθήκαν οι χώρες που έχασαν στον πόλεμο (Γερμάνια , Αυστρία , Ουγγαρία , Τουρκία , Βουλγαρία ) . Η Γερμάνια αποκλείσθηκε για τον ίδιο λόγω και από την ολυμπιάδα του 1924 στο Παρίσι . Το 1932 στο Λος Άντζελες η λαϊκή κατακραυγή ήταν μεγάλη λόγω του δαπανηρού των αγώνων εν μέσω του οικονομικού κραχ που έπληττε την χώρα . Η ολυμπιάδα του 36 έγινε στην ναζιστική Γερμανία . οι αθλητικές αντιπροσωπείες όλων τω χωρών εχτός από την Αίγυπτο παρέλασαν χαιρετώντας ναζιστικά των Χίτλερ με υψωμένο το δεξί χέρι . Η Ολυμπιάδα του Βερολίνου κληροδότησε στις επόμενες , την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας και τη σχετική λαμπαδηδρομία . Το 40 και το 44 οι αγώνες δεν έγιναν λόγω του Β παγκοσμίου πολέμου και επαναληφθήκαν το 48 χωρίς την παρουσία των ηττημένων Γερμανών και Ιαπώνων που αποκλείσθηκαν για 12 χρόνια . Εν συνεχεία εμφανίσθηκαν 2 Γερμανίες , 2 Κορέες ,2 Κίνες και το νέο κράτος του Ισραήλ , προκαλώντας διαδικαστικές εκκρεμότητες που έθεσαν σε κίνδυνο ορισμένες φορές ακόμα και την ιδία την ύπαρξη των αγώνων που διευθετούνταν μέχρι το 1972 . Από το 1952 και μέχρι την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ ‘ο ψυχρός πόλεμος’ διασκέδαζε την ιερή εκεχειρία κάθε 4 χρονιά . Στη Ρώμη το 1960 , το Τόκιο το 1964 , το ολυμπιακό πνεύμα και η ιερή εκεχειρία ηρθαν αντιμέτωπες με την κοινωνική οργή ,που οδήγησε τελικά σε αρκετές εκατοντάδες νεκρούς στα οδοφράγματα του Μεξικού το 1968 . Το 1972 στο Μόναχο 5 Παλαιστίνιοι μαχητές έπεσαν νεκροί μαζί με 11 Ισραηλινούς αθλητές επεκτείνοντας την αραβοϊσραηλινή σύρραξη στο διεθνές προσκήνιο . Το μποϋκοτάζ των αγώνων που άρχισε κυρίως μετά το 1976, μετατράπηκε στην κυριολεξία θα λέγαμε σε νέο ολυμπιακό αγώνισμα , αφού δεκάδες κράτη μέχρι σήμερα δεν έχουν πάρει μέρος λόγω διακρατικών , διπλωματικών , πολιτικών διαφορών . Το ρεκόρ έγινε στη Μόσχα το 1980 με την αποχή των 41 κρατών του δυτικού συνασπισμού , με επίφαση την εισβολή της Ε.Σ.Σ.Δ στο Αφγανισταν το 1979 . Το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ σημειώθηκε στο Λος Άντζελες το 1984 με την αποχή αυτή τη φορά 14 χωρών του ανατολικού μπλοκ . Το 1988 στη Σεούλ της Νότιας Κορέας , οι αγώνες σημαδευτήκαν από το ντόπινγκ , καθώς αποκαλύπτεται ότι αρκετοί αθλητές του ανατολικού κυρίως μπλοκ έκαναν χρήση απαγορευμένων ουσιών , με δική τους ύστερη απολογία . Στους ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992 έγινε προσπάθεια να δοθεί ο χαρακτήρας γιορτής για το γκρέμισμα του τοίχους του Βερολίνου το 1989 και του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού . Στο τέλος όμως οι σφαγές την ιδία εποχή στην Γιουγκοσλαβία αμαυρώσαν τα ειρινιστικά πυροτεχνήματα και τις μεγαλόστομες δημοκρατικές καπιταλιστικές φανφάρες του ‘ελευθέρου κόσμου’ . Στους ολυμπιακούς αγώνες της Άτλαντα αποκαλύπτονται κρούσματα διαφθοράς στις τάξεις της Δ.Ο.Ε με φόντο τα δισεκατομμύρια δολάρια που διακυβευτήκαν ,αφήνοντας την κοινή γνώμη έκπληκτη , άναυδη και αποτροπιασμένη για αυτά που συνεβαιναν .
Μέσα από αυτήν την ιστορική αναδρομή , τις ιστορικές παραλληλίες και τις διιιστορικές πανομοιοτυπιες , έγινε προσπάθεια να δειχτεί ο ρόλος των ολυμπιακών αγώνων ως διαχειριστή των πολιτικών , διπλωματικών διαφορών . Ο ρόλος τους ως κινούμενου θύλακα επιβεβαίωσης , επικύρωσης,της ισχύος και της ευημερίας των κατά τόπους κρατικών ηγεμονιών σε παγκόσμια κλίμακα . Οι ολυμπιακοί αγώνες ως θεματοφύλακας των συμφερόντων της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων , αλλά και κατευθυντήριο των εκάστοτε πολιτικών , οικονομικών , ιδεολογικών γραμμών .

‘Η ψωροκώσταινα πατρίς και παλιν κοκορεύεται ,
Άσβεστος κρύπτεται πυρά της δόξης το καμίνι ,
Και στάδια μαρμάρινα κι αγώνας ονειρεύεται ,
Αν κι εκ της πείνας μάρμαρο προωρισται να μείνει !
Γ. Σούρης , για τους ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα , φύλλο 507 του Ρωμιού ( 8 Απρίλη 1895 )

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

σε 25 μέρες ξεκινάει η "γιορτή του ποδοσφαίρου"...40 χρόνια πίσω άρχιζε άλλη γιορτή...

Μια ποδοσφαιρική ιστορία από το γαλλικό μάη του 1968. Γάλλοι ποδοσφαιριστές το 1968, στο πνεύμα της εξέγερσης και του προτάγματος της αυτονομίας και της αυτοδιαχείρισης, κατέλαβαν τα γραφεία της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Γαλλίας. Το παρακάτω ήταν το ανακοινωθέν τους:

Εμείς, οι ποδοσφαιριστές που ανήκουμε σε διαφορετικά σωματεία της περιοχής του Παρισίου, αποφασίσαμε σήμερα να καταλάβουμε τα γραφεία της γαλλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου. Οπως ακριβώς οι εργάτες που καταλαμβάνουν τα εργοστάσιά τους και οι φοιτητές που καταλαμβάνουν τις σχολές τους. Γιατί;
Για να επιστρέψουμε στους 600.000 γάλλους ποδοσφαιριστές και στους χιλιάδες φίλους τους αυτό που τους ανήκει: το ποδόσφαιρο, το οποίο οι ιεράρχες της ομοσπονδίας έχουν ιδιοποιηθεί για τον εαυτό τους, για να εξυπηρετήσουν τα εγωιστικά τους συμφέροντα ως κερδοσκόποι του αθλητισμού...
... Είναι πλέον στα χέρια σας, ποδοσφαιριστές, προπονητές μάνατζερ των μικρών σωματείων, αναρίθμητοι φίλοι και οπαδοί του ποδοσφαίρου, φοιτητές και εργάτες, να διατηρήσετε την ποιότητα του αθλήματός σας συναντώντας μας ώστε...
... Να απαιτήσουμε την άμεση εκδίωξη (μέσω ενός δημοψηφίσματος μεταξύ των 600.000 ποδοσφαιριστών, που θα ελέγχεται από τους ίδιους) των κερδοσκόπων του ποδοσφαίρου και των υβριστών των ποδοσφαιριστών.
Να ελευθερώσουμε το ποδόσφαιρο από την πατρονία των χρημάτων των δήθεν παραγόντων, που βρίσκονται στη ρίζα της παρακμής του ποδοσφαίρου. Και να απαιτήσουμε από το κράτος τις επιχορηγήσεις που διαθέτει σε όλα τα άλλα αθλήματα και τις οποίες οι ιεράρχες της ομοσπονδίας ποτέ δεν διεκδίκησαν.
Για να παραμείνει το ποδόσφαιρο δικό σας, σας καλούμε να έρθετε χωρίς καθυστέρηση στα γραφεία της ομοσπονδίας που έχει ξαναγίνει σπίτι σας, στη διέυθυνση Avenue d ' lena 60, στο Παρίσι.
Ενωμένοι θα ξανακάνουμε το ποδόσφαιρο αυτό που δεν έπρεπε ποτέ να πάψει να είναι - το άθλημα της χαράς, το άθλημα του αυριανού κόσμου που όλοι οι εργάτες έχουν αρχίσει να χτίζουν. Όλοι στην Avenue d ' lena 60!

Επιτροπή δράσης των ποδοσφαιριστών.



Το παραπάνω κείμενο το βρήκαμε στο περιοδικό monthly review, τεύχος 18 - ιούνιος 06, και αναδημοσιεύθηκε στο blog του RADICAL FANS UNITED και το παραθέτουμε αυτούσιο.



Τον Μάη τού ’68, οι γάλλοι ποδοσφαιριστές έκαναν τη δική τους εξέγερση, για «ένα ποδόσφαιρο- άθληµα της χαράς».

Σε λίγες µέρες, στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας γίνεται η σέντρα τού ευρωπαϊκού πρωταθλήµατος ποδοσφαίρου. Παίκτες-διασηµότητες, µε χρυσά συµβόλαια, λάµψη και αθλητική προσωπικότητα θα διεκδικήσουν το βαρύτιµο τρόπαιο, προς τέρψιν τού ποδοσφαιρικού κατεστηµένου, αλλά και εκατοντάδων εκατοµµυρίων φιλάθλων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γαλλία, των Ανρί και Τρεζεγκέ, είναι ένα από τα αδιαφιλονίκητα φαβορί, επιβεβαιώνοντας την άνοιξη του γαλλικού ποδοσφαίρου. Μια άνοιξη που έχει τις ρίζες του στον Μάη τού ’68 που συµπαρέσυρε µε την ορµή του τους καταπιεσµένους ακτιβιστές ποδοσφαιριστές.

Κρίση και καταλήψεις

Η δεκαετία τού ’60 είναι πολύ δύσκολη για το γαλλικό επαγγελµατικό ποδόσφαιρο. Είναι η εποχή των πρώτων πτωχεύσεων οµάδων (Σετ, Νανσύ) της περίφηµης δήλωσης του Κοπά, το 1963, που συγκρίνει τον ποδοσφαιριστή µε σκλάβο, και της εφαρµογής από τις γαλλικές οµάδες τού «κατενάτσιο» που εφηύρε ο Χελένιο Χερέρα. Αυτή η δυσµενής συγκυρία ακολουθείται από µια σηµαντική πτώση τού αριθµού των θεατών στα στάδια, που έρχεται σε αντίθεση µε τη δηµοφιλία τού ποδοσφαίρου τη δεκαετία τού ’50. Σε αυτό το πλαίσιο, η ριζική αµφισβήτηση των σχέσεων εξουσίας την άνοιξη του ’68, που αγκαλιάζει ολοένα και ευρύτερα τµήµατα της γαλλικής κοινωνίας, δεν θα µπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον κόσµο τού ποδοσφαίρου.

Ακολουθώντας το παράδειγµα των εργατών και των φοιτητών, που καταλαµβάνουν τα εργοστάσια και τις σχολές τους αντίστοιχα, οι ποδοσφαιριστές προχώρησαν στις 22 Μαΐου 1968 στην κατάληψη των γραφείων τής Οµοσπονδίας Ποδοσφαίρου τής Γαλλίας, που βρίσκονταν στην Avenue d’Iena 60 στο 16ο διαµέρισµα. Δεν θα τα «ελευθερώσουν» παρά µόνο στις 27, έχοντας εν τω µεταξύ δεχθεί τις επισκέψεις συµπαράστασης φοιτητών κι εργατών. Αυτοί οι «παίκτες-επαναστάτες», λίγες εκατοντάδες σύµφωνα µε το AFP, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές που ανήκουν στα διάφορα σωµατεία τής περιοχής τού Παρισιού, µε εξαίρεση δύο επαγγελµατίες, τους Μερέγ και Οριό, της οµάδας Red Star. Οι καταληψίες ποδοσφαιριστές θα συγκροτήσουν επιτροπή δράσης, ενώ θα διαµορφώσουν κι ένα διεκδικητικό πρόγραµµα µε κύριους άξονες: «Το Ποδόσφαιρο στους ποδοσφαιριστές» και «Η Οµοσπονδία, ιδιοκτησία των 600.000 ποδοσφαιριστών».


Άθληµα χαράς

Οι ποδοσφαιριστές αµφισβητούν τον αρτηριοσκληρωτικό τρόπο λειτουργίας τού γαλλικού ποδοσφαίρου, διεκδικώντας «ένα ποδόσφαιρο-άθληµα της χαράς», αυτό το «άθληµα του αυριανού κόσµου, το οποίο οι ιεράρχες τής Οµοσπονδίας έχουν ιδιοποιηθεί για τον εαυτό τους, για να εξυπηρετήσουν τα εγωιστικά συµφέροντά τους ως κερδοσκόποι τού αθλητισµού…», όπως τονίζουν στο ανακοινωθέν τους. Καταγγέλλουν επίσης την υποταγή των «δήθεν παραγόντων» τής οµοσπονδίας στην πολιτική εξουσία και το κράτος από το οποίο ουδέποτε διεκδίκησαν «τις επιχορηγήσεις που διαθέτει σε όλα τα άλλα αθλήµατα». Όντως, η Γαλλική Οµοσπονδία Ποδοσφαίρου (FFF) ήταν ακρογωνιαίος λίθος τού αθλητικού γκωλισµού ήδη από τις αρχές τής 5ης Γαλλικής Δηµοκρατίας και ιδίως των αυταρχικών του πρακτικών, όπως το διάταγµα Ερζόγκ που αποφάσισε µονοµερώς, το 1961, να µειώσει δραστικά την ποδοσφαιρική σεζόν για να ευνοήσει την ανάπτυξη άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων κατά τη θερινή περίοδο. «Αυτοί οι λυσσασµένοι καταληψίες τού Μάη» στρέφουν τα πυρά τους στον νεποτισµό που υπήρχε στους κόλπους τής FFF, ο οποίος εκφραζόταν από τον Πιερ Ντελονέ που διαδέχθηκε τον πατέρα του στο πόστο τού γενικού γραµµατέα της. Οι ποδοσφαιριστές απαιτούν την άµεση εκδίωξή του και τη διενέργεια ενός δηµοψηφίσµατος µεταξύ των 600.000 γάλλων ποδοσφαιριστών, γύρω από την οργάνωση της Οµοσπονδίας.

Αν και αφορούσε έναν περιορισµένο αριθµό ποδοσφαιριστών, η «κρίση τού ποδοσφαίρου τού ’68» άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της στην εξέλιξη του αθλήµατος στη Γαλλία. Συγκεκριµένα, προκάλεσε την υιοθέτηση µεταρρυθµίσεων από την FFF και ιδίως τη θεσµοθέτηση, το 1969, του «συµβολαίου συγκεκριµένης χρονικής διάρκειας» που δίνει για πρώτη φορά στον γάλλο ποδοσφαιριστή το δικαίωµα να επιλέξει ελεύθερα τον ποδοσφαιρικό του εργοδότη. Αυτό το µέτρο βάζει τέλος σε δεκαετίες κυριαρχίας των «ισόβιων συµβολαίων», που απαγόρευαν στους ποδοσφαιριστές που τα υπέγραφαν να αλλάξουν σωµατείο µέχρι την ηλικία των 34 ετών χωρίς τη συµφωνία τού προέδρου (ουσιαστικά στο τέλος τής καριέρας τους). Η απόπειρα επαναφοράς τους, το 1972, από τις γαλλικές ποδοσφαιρικές αρχές, προκάλεσε τον Δεκέµβριο του ίδιου έτους µια µαζική απεργία των ποδοσφαιριστών, που διατηρούσε τις αναφορές της σε αυτό τον ιδιότυπο «Μάη τού γαλλικού ποδοσφαίρου».

Δακρυγόνα : Η Χημεία Της Καταστολής

Το κείμενο-έρευνα γράφτηκε επ αφορμή της αλόγιστης χρήσης δακρυγόνων απ’ την ΕΛ.ΑΣ. , στους οπαδούς του ΑΡΗ , πριν το ματς του τελικού κυπέλλου μεταξύ ΑΡΗ – INTRACOM στις 17/5/2008. Δεν είνα η πρώτη φορά , τόσο σ’ εμάς τους Αρειανούς και σε οπαδούς άλλων ομάδων, όσο και σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, κινήματα και πολιτικούς χώρους. Τα χημικά που ρίχτηκαν αφειδώς γύρω στις 16.30΄, μύριζαν έντονα και μετά την λήξη του ματς , κατα την αποχώρησή μας , στο ίδιο σημείο (λίγο πάνω απο το αθλητικό μουσείο) 5 ώρες αργότερα, κατα τις 21.30΄. Να τονίσουμε οτι δεν υπήρξε απο ΚΑΝΕΝΑΝ, φορέα ή μη, ούτε καταγγελία, ούτε αναφορά για το θέμα, ακομα και απο την διοίκηση μας... Το παρήγορο –και άξιο αναφοράς- οι μικροσυγκρούσεις των οπαδών μας με τις δυνάμεις καταστολής ως απάντηση στον χημικό πόλεμο που δεχτήκαμε. Πέτρες, καπνογόνα, γυάλινα μπουκάλια στους μπάτσους (έξω, αλλα και μέσα στο γήπεδο) και τις κλούβες, καθώς και απελευθέρωση συναρειανών, σε διάφορες περιπτώσεις, που προσπάθησαν να «τσιμπήσουν» οι μπασκίνες.


Η Ελληνική Αστυνομία εκσυγχρονίζει πλέον το οπλοστάσιό της. Τώρα απλά ψεκάζει τους συμμετέχοντες των «οχλοκρατικών συναθροίσεων» με μια διαδικασία που φέρνει στο νου διαφήμιση για κατσαριδοκτόνο. Κάθε διμοιρία των Ειδικών Δυνάμεων έχει και την «φυσούνα» της, όπως λέγεται το νέο όπλο.
Παρά την πασιφανώς ευφημιστική ονομασία τους (δακρυγόνα), τα χημικά αέρια που χρησημοποιούνται ως μέσα καταστολής δεν είναι παρα μια κάπως πιο ήπια εκδοχή ορισμένων απ’τα θανατηφόρα χημικά όπλα, η χρήση των οποίων σε πολεμικές συρράξεις απαγορέυεται αυστηρά απ’ το Διεθνές Δίκαιο...
Η φρίκη του Ά παγκοσμίου πολέμου υποχρέωσε τη διεθνή κοινότητα να σκεφτεί τρόπους αντιμετώπισης αυτών των νέων όπλων που σκόρπισαν το θάνατο στα ευρωπαϊκά πεδία των μαχών. Με το πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης του 1925, θεσμοθετήθηκε η πρώτη διεθνής απαγόρευση των χημικών όπλων. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Γενεύης απαγορεύεται απόλυτα οποιαδήποτε χρήση χημικών αερίων ή άλλων χημικών ή βιολογικών όπλων στην διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων, ενδεχόμενη δε παραβίαση αυτού του κανόνα συνιστά έγκλημα πολέμου.
Το 1969 αποφασίστηκε απ’ τον Ο.Η.Ε. και η υπαγωγή των δακρυγόνων ουσιών (CS,CN,CR,OC) στην κατηγορία αυτών των απαγορευμένων όπλων. Παρά τις αλλεπάληλες αποφάσεις για κατάργηση και απαγόρευση των δακρυγόνων, άπειρες φορές χρησημοποιήθηκαν κατά κόρον με αποτέλεσμα να το θεωρούμε ως μια «συνηθισμένη, καθημερινή και απλή τακτική» των Δυνάμεων της Τάξης.


ΔΟΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο οποιοσδήποτε υφίσταται τον ψεκασμό αυτομάτως μπαίνει σε κίνδυνο αντίστοιχο με το οποιοδήποτε πειραματόζωο. Οι χημικές ουσίες που περιέχουν οι αστυνομικές φυσούνες, είτε μεμονομένες, είτε σε ανάμιξη, προκαλούν σοβαρότατες και μακροχρόνιες επιδράσεις. Οι κυριότερες χημικές ενώσεις που περιέχουν τα δακρυγόνα είναι :
-CN (Chloroacetophenone) Είναι η πιο συνηθισμένη χημική ουσία. Παρασκευάστηκε πρώτη φορά το 1871 απ’ τον Γερμανό χημικό Γκρέμπε. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο τον αμερικανικό στρατό στα τέλη του Ά Παγκοσμίου πολέμου. Οι χημικές ιδιότητες της ένωσης αυτής είναι κατάλληλες για πολεμική χρήση: είναι στερεό σε θερμοκρασία δωματίου και εξατμίζεται μόνο με την θερμότητα της έκρηξης.
-CS (Orthochlorobenzalmalononitrile) Δημιουργήθηκε απο δυο Βρετανούς το 1928. Η παραγωγή του ως χημικού όπλου ξεκίνησε την δεκαετία του ΄50 στην εταιρεία C.D.E.E. στο Πόρτον της Αγγλίας. Η πρώτη εφαρμογή έγινε απο τα βρετανικά στρατεύματα στην Κύπρο το 1961 και έπειτα στην Β.Ιρλανδία. Αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό το CN , όταν παρατηρήθηκε οτι το CN προκαλεί κάποιο εθισμό σ’ αυτούς που το υφίστανται και έτσι μειώνεται η επίδρασή του. Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Οδηγεί σε ανικανότητα αντίδρασης, προκαλεί πανικό, το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει, ούτε να εκπνεύσει.
-CR (Dibenz-1,4-oxazepin) Αναπτύχθηκε απ’ την ίδια Αγγλική εταιρεία το 1962. Κρατείτε μεγάλη μυστικότητα για τις ακριβείς ιδιότητές του, λέγεται όμως πως είναι αποτελεσματικότερο απο το CN και το CS.
-OC (Oleoresin Capsimum) Παρασκευάστηκε το 1930. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο την αστυνομία των Η.Π.Α. τη δεκαετία του ΄70. Μετά το 1989 χρησημοποιείται μαζικά απο το F.B.I. Η άμεση επίδρασή του ειναι ανεξέλεγκτος βήχας και έντονο πνίξιμο. Τα βλέφαρα ανοιγοκλείνουν με σπασμούς. Προκαλεί σοβαρό κάψιμο στα μάτια και τα δάκρυα που πέφτουν εξαπλώνουν τον πόνο και το τσούξιμο σε όλο το εκτεθειμένο δέρμα. Η δράση του είναι ταχύτατη (3-15δευτερόλεπτα) και οι άμεσες συνέπειές της διαρκούν 20-30λεπτα.
-CN/CS, CN/OC, CS/OC. Η ανάμιξη των παραπάνων «δημοφιλών» χημικών όπλων επιτείνει την δηλητηριώδη δράση τους.


Το πιο δηλητηριώδη χημικό απο τα παραπάνω είναι το CS. Νεότερες έρευνες και εργαστηριακά πειράματα κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι τα αποτελέσματα της ουσίας αυτής είναι πιο επικίνδυνα και πολύπλοκα. Σε υψηλές συγκεντρώσεις προκαλούνται μόνιμες βλάβες στους οφθαλμούς, ιδιαίτερα στον κερατοειδή. Αν το δακρυγόνο έρθει σε άμεση επαφή με τους ιστούς , προκαλείται βαριά βλάβη και νέκρωση στον κερατοειδή χιτώνα , ακόμα και απώλεια των οφθαλμών. Επίσης βλάβες στην επιδερμίδα, ερύθυμα, οίδημα, βαρια αλλεργική φλεγμονή, εγκαύματα, ζαλάδα και ασφυξία. Διατάραξη των χρωμοσωμάτων, γεννετική μετάλλαξη και αύξηση του αριθμού των ανώμαλων χρωμοσωμάτων. Οι κίνδυνοι σωρευτικής έκθεσης αυξάνονται εξαιτίας του εθισμού στο CS.
Μια ομάδα πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ, το 1989, επισήμανε οτι η πιθανότητα η κυανιούχα ρίζα της σύνθεσης του CS να εξελιχθεί σε κυάνιο, μολύνοντας τους ανθρώπινους ιστούς, παραμένει «αντικείμενο διαφωνίας». Ιδιαίτερα ανησυχητικές έκριναν τις πληροφορίες απο την Παλαιστίνη, οτι η χρήση CS συνδέεται με αύξηση στις αποβολές και γεννήσεις νεκρών παιδιών. Μια άλλη λεπτομέρεια αφορά την αθροιστική του ιδιότητα. Οι ποσότητες του δηλητηρίου που δέχεται ο οργανισμός μας διατηρούνται στο χρόνο και προστίθενται η μια στην άλλη με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που οδήγησε στην απαγόρευση του φυτοφαρμάκου DDT.
Μια έκθεση του 2000 του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρει : «Σε υψηλά επίπεδα έκθεσης, τοξικολογικές μελέτες σχετικές με την εισπνοή, δείχνουν οτι το CS μπορεί να προκαλέσει χημική πνευμονία και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα (τα θύματα πεθαίνουν πνιγμένα στα ίδια τους τα πνευμονικά υγρά). Επίσης πολύωρη έκθεση οδηγεί σε δυσλειτουργία των αεροφόρων οδών.
Μελέτες στομαχικής τοξικολογίας επισημαίνουν την ευκολία με την οποία προκαλεί σοβαρή διατρητική γαστρεντερίτιδα. Έκθεση ακόμα και σε χαμηλή συγκέντρωση CS ανεβάζει την πίεση της κυκλοφορίας και υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος βλάβης στην υγεία ενηλίκων που βρίσκονται σε υπερένταση ή εχουν μη εντοπισμένο ανεύρισμα. Σε αρκετά υψηλά επίπεδα έχει συσχετιστεί με καρδιακή ανεπάρκεια, ζημιά στο συκώτι και θάνατο. CS απο βομβίδες έχει επίσης προκαλέσει οξέα μαζικά χημικά εγκαύματα.
Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις των χημικών είναι και οι περισσότερο επικίνδυνες : καρκινογενέσεις (κυρίως καρκίνος των πνευμόνων), τερατογενέσεις, γεννετικές μεταλλαγές, προβλήματα κληρονομικότητας και αναπαραγωγής, αναπνευστικές ασθένειες, σχηματισμός όγκων.
Στην διεθνή βιβλιογραφία, δίπλα στις μακροπρόθεσμες συνέπειες , αναφαίρονται και άμεσοι θάνατοι που έχουν προκληθεί απο την χρήση δακρυγόνων.
Το 1965 κάτοικοι ενός βιετναμικού χωριού υπέστησαν επίθεση με δακρυγόνα απ’ τους αμερικανούς πεζοναύτες. 35 πέθαναν και 7 τυφλώθηκαν. Επίσης ένα άτομο στο Αμβούργο το 1960, 3 άτομα το 1975 στις φυλακές της Ν.Υόρκης, ένας νεαρός διαδηλωτής στο Μπρόκντορφ της Γερμανίας το 1986, δυο Κορεάτες φοιτητές το 1987.
Στα προσφυγικά στρατόπεδα της κατεχόμενης Παλαιστίνης, μεταξυ Δεκεμβρίου ΄87 και Οκτωβρίου ΄88, 68 άτομα, στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά, βρήκαν το θάνατο απο εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων , απ’ αυτά που έριχνε ο ισραηλινός στρατός για να καταστείλει την Ιντιφάντα. Αλλα και στη χώρα μας, δυο απ’ τα θύματα του Πολυτεχνείου του 1973, αναφαίρονται ως θύματα απο την ίδια αιτία.
Η χρήση των «εκσυγχρονιστικών» ψεκαστηρίων (pepper spray), αποδεικνύεται εξίσου επικίνδυνη. Απο το 1992 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 60 τουλάχιστον θάνατοι συλληφθέντων στις Η.Π.Α. Ο πρώτος νεκρός απο «φυσούνα» καταγράφηκε στη Βρετανία το 1996.
Η πλέον εγκληματική πράξη απ’ τις δυναμεις καταστολής του Κράτους είναι η χρήση χημικών-δακρυγόνων σε κλειστούς χώρους.



ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ

Η εκτόξευση της δακρυγόνου ουσίας δεν επηρρεάζεται απο την βροχή ή την θερμότητα, φτάνει δε σε απόσταση 20-30 μέτρα ανεξαρτήτως της φοράς του ανέμου, ακολούθως δε διαχέεται ανάλογα με την φορά και την ένταση αυτού , φθάνοντας σε απόσταση 100-200 μέτρων. Η περιοχή που δέχεται το πέρασμα της «φυσούνας» παραμένει απλησίαστη για πεντε-έξι τουλάχιστον ώρες μετά τον αρχικό ψεκασμό. Η πυκνή χρήση του CS μπορεί να μολύνει μια αστική περιοχή για περιόδους που κυμαίνονται απο λεπτά μέχρι μήνες. Η μικροσωματιδιακή χρήση του καταλήγει σε διατήρηση της ουσίας και ως εκ τούτου μπορεί να καταστήσει προβληματικό τον καθαρισμό απο την μόλυνση, ειδικά όταν πρόκειται για κλειστούς ή περιορισμένους χώρους.


ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμιά νομική βάση στον παράλογο ισχυρισμό οτι αυτό το όπλο που απαγορεύεται μεταξύ εμπόλεμων κρατών , είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε συγκρούσεις (διαδηλώσεις, εξεγέρσεις) στο εσωτερικό ενός κράτους. Τα δακρυγόνα και τα ασφυξιογόνα μέσα που χρησημοποιούν οι αστυνομικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, δεν είνα τίποτα άλλο παρα χημικά όπλα για εσωτερική χρήση, που θα ΄πρεπε να απαγορευτούν για τους ίδιους λόγους που απαγορεύονται τα πολεμικά χημικά όπλα. Εξαιρούνται απο την απαγόρευση, όχι γιατί είναι λιγότερο δραστικά, αλλα επειδή ο πόλεμος με τον «εξωτερικό εχθρό» έχει κανόνες, ενώ ο πόλεμος στο κοινωνικό-ταξικό πεδίο με τον «εσωτερικό εχθρό» μπορεί να είνα ανεξέλεγκτος.




Στις 17/5/2008 η οργή και η αγανάκτηση των οπαδών μας διακαιολογημένη, αλλα όχι αρκετή... Την επόμενη φορά που θα επιχειρηθεί ανάλογη αντιμετώπιση απ΄τις δυνάμεις καταστολής ... ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ! A.C.A.B.

Oλυμπιακοι αγωνες Κοσμοπολιτικος διεθνισμος η ο εθνικισμος καλα κρατει? Συνεργασια των λαων η ανηλλεης διακρατικος ανταγωνισμος?

Ειρηνική συνύπαρξη των λαών, ευγενής άμιλλα, ολυμπιακό ιδεώδες, ολυμπιακή εκεχειρία, δάφνινα στεφάνια, ευ αγωνίζεσθε ,τα ψέμματα και οι απάτες μπορούν να πάρουν πολλές μορφές. Πίσω από τα ευοίωνα φανταχτερά ιδεολογήματα κρύβετε ένας άνευ fair play πολιτικός, οικονομικός, ιδεολογικός ανταγωνισμός. Ο αθλητισμός θα χρησιμοποιηθεί ακόμα μια φορά ως όχημα για την πολιτική προπαγάνδιση,τα στάδια θα μετατραπούν σε πεδίο ανταγωνισμού των εθνών και των καθεστώτων που τα κυβερνούν. Οι ολυμπιακοί αγώνες θα είναι η καταλληλότερη ευκαιρία για την Κίνα να πιστοποιήσει την ύπαρξη της ως μια ανερχομένη πολιτική-οικονομική υπερδύναμη. Η χρονική ανάληψη εξάλλου των αγώνων από το Πεκίνο μονό συμπτωματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι η τελεία στιγμή να ενισχύσει τη θέση του στον παγκόσμιο εξουσιαστικό χάρτη ως ενός νέου κολοσσού που έχει αφήσει πίσω του προ πολλού το αμαρτωλό παρελθόν και έχει μπει σε μια νέα τροχιά οικονομικής ευρωστίας, πολιτικής δύναμης, κοινωνικής ευημερίας. Η δυνατότητα προβολής που του παρέχει η παγκόσμια κάλυψη και αναμεταδώσει των αγώνων από τα διεθνή μ.μ.ε θα του δώσει τη δυνατότητα να παγιώσει στα ματιά όλου του κόσμου το νέο γεωστρατηγικό, πολιτικό, οικονομικό, status του .Γι’ αυτό οι αγώνες θα πρέπει να είναι οι τελειότεροι, αρτιότεροι, εκθαμβωτικότεροι ολυμπιακοί αγώνες που έχουν γίνει ποτέ, αντανακλούν τη λάμψη μιας υπερδύναμης. Οι προσπάθειες χρονών πρέπει να πιάσουν τόπο, οι προετοιμασίες δεν πρέπει να πάνε χαμένες .Ήδη βεβαία απρόσμενα παρατράγουδα κατά την περιφορά της ολυμπιακής φλόγας σε όλο τον κόσμο από τους θιβετιανούς και άλλους αλληλέγγυους έχουν προσδώσει ένα αρχικό πλήγμα στο image των νέων ολυμπιακών αγώνων. Έτσι κι αλλιώς πίσω από το κινεζικό θαύμα κρύβετε η καταπίεση ενός ολοκλήρου λαού βιοποριστική του εξαθλίωση χειριστές συνθήκες εργασίας και εντατικοποίησης ,οι εκατοντάδες νεκροί στους τόπους εργασίας ,η παντελής έλλειψη ελευθερίας και έκφρασης, η εξάρτηση ο καταναγκασμός, σε όλους τους τομείς της ζωής του.. Εξού βεβαία και το εδώ ελληνικό καθεστώς με τη σειρά του θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτή τους αγώνες για τους δικούς του σκοπούς. Για μια ακόμα φορά του παρέχετε η δυνατότητα να βεβαιώσει τη θέση του ως μιας υπολογίσιμης, σταθερής δύναμης του ευρωπαϊκού και όχι μονό χώρου μιας δύναμης που παίζει έναν ενεργητικό καθοριστικό ρολό στις διεθνείς εξελίξεις και δεν αποτελεί τη μικρή, αδύναμη, κακομοίρη ελλαδίτσα που όλοι την αδικούν και την εκμεταλλεύονται. Έτσι η διεκδίκηση εκ μέρους της Ελλάδος σε γενικότερο επίπεδο τα τελευταία 10-20 χρονιά της ολοένα μεγαλύτερης ενεργής συμμετοχής και επιρροής της στις παγκόσμιες εξελίξεις(πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν, Ιράκ, παγκόσμια αντιτρομοκρατική σταυροφορία κ.α.) συνοδεύτηκε όλος τυχαίος συγχρόνως και από μια πρωτοφανή, αλματώδη, ανέλπιστη αύξηση των αθλητικών και όχι μονό επιτυχιών της .Από το μουντιάλ του 98 και τη βούλα ορμονικού(Πατουλίδου),στην ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων Αθηνάς 2004 και σε εκ νέου επιτυχίες, το ευρώ 2006,τις συνεχείς επιτυχίες του τμήματος μπάσκετ, μέχρι και τις επιτυχίες στη eurovision. Η Ελλάδα αντιμετωπίζετε όχι πια σαν μια αθλητική ψωροκώσταινα, αλλά σαν ένα ανεπίστρεπτη υπολογίσιμο αθλητικό μέγεθος. Φυσικά οι επιτυχίες θα πρέπει να συνεχιστούν αφήνοντας πίσω ως κακία στιγμή το ¨σκάνδαλο¨ ντόπινγκ που ξέσπασε λίγες βδομάδες πριν την έναρξη. Το ναζιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε τους ολυμπιακούς αγώνες το 36 στο Βερολίνο για να απόδειξη την ανωτερότητα της άριας φυλής και του γερμανικού συστήματος. ¨Πιστεύω ότι ο μονός τρόπος για να διατηρηθεί η κυριαρχία της ανώτερης φυλής σε βάθος χρόνου είναι να στηρίζεται σε σωματική υγειά και δύναμη, γιαυτό θεωρό ότι για την Ευρώπη οι αγώνες είναι διαρκώς ανανεωμένη δοκιμασία στην πιο δυνατή φωτιά. Επιθυμούμε παγκόσμιους αγώνες διότι θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο τη δύναμη μας¨ ήταν τα λόγια του Κάρολ Ντιμ υπεύθυνου προπαγάνδας του τρίτου ράιχ και ιδρυτή της διεθνούς ολυμπιακής ακαδημίας .Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου το αμερικανικό με το σοβιετικό μοντέλο συναγωνίζονταν πιο θα κατάκτηση τα περισσότερα μετάλλια αφού θαφτό θα σήμαινε τη γενικότερη υπεροχή του ενός συστήματος προς το άλλο και το περαιτέρω κύρος γόητρο που οι νίκες θα του προσέδιδαν διεθνώς. Σύμφωνα με τον Αμερικανό πρόεδρο Ford ¨η αθλητική επιτυχία εξυπηρετεί το έθνος όσο μια πολεμική νίκη¨ .Έτσι και σήμερα τα μετάλλια των αθλητών αντανακλούν τη θέση ισχύος της κάθε χωράς και φανερώνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Το ελληνικό κράτος θα φροντίσει πέρα από το πεδίο διεθνών σχέσεων και ανταγωνισμών να χρησιμοποιήσει τους ολυμπιακούς αγώνες και στο εσωτερικό του πεδίο, καλλιεργώντας τα απαραίτητα ιδεολογήματα για τις εντός συνόρων ανάγκες του. Η εξύψωση του εθνικού συναισθήματος, της εθνικής συνείδησης και συνοχής θα χρησιμοποιηθούν με αφορμή το αθλητικό πεδίο σε γενικότερο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό πλαίσιο ως ιδεολογικό ανάχωμα, για να απαίτηση από μας θυσίες και υπομονή για το καλό της πατρίδας .Σιωπηλή αποδοχή όλων των εργασιακών, συνταξιοδοτικών, εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, αλλαγών στο αθλητικό γίγνεσθαι, ανοχή στην επιβάρυνση της καθημερινότητας μας για το καλό της πατρίδος, για τις καλύτερες ημέρες που έρχονται. Αρκεί να έχουμε εθνική σύμπνοια ανάμεσα μας. Μαζί με τις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών θα φουντώσει και το εθνικό μας γόητρο που είναι τώρα τελευταία λίγο πεσμένο αφού χάνουμε τη Μακεδονία μας την παραδίδουμε στους οχτρούς .Απεβίωσε και ο Χριστόδουλος, πήγε να συνάντηση τον άγιο Ανδρέα στους ουρανούς, ποιος θα αναλάβει τα ηνία της επανάστασης σήμερα Ο νομάρχης μας? Όχι! λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων όπως είπε. Είναι οι Έλληνες αθλητές που θα αναλάβουν την εθνική ανάταση μας,θα πιστοποιήσουν την εθνική ανωτερότητα μας έναντι των βαρβάρων. Εμ έχουμε πολιτισμό 2000 χρόνων,3000 χρονών κατ’ άλλους, όταν εμείς πηδούσαμε 400 μετρά μ’ εμπόδια οι άλλοι βάδιζαν ακόμα στα τέσσερα. Έτσι μαζί με το τσιγκελωτό μουστάκι και τα φουσκωμένα στήθη από τις ορμόνες(και όχι από τις σιλικόνες) Βούλας Πατουλίδου θα πρέπει να φουσκώνουν και τα δικά μας στήθη από περηφάνια, αφού μαζί με τη Βούλα τρέχουμε και εμείς Μαζί με τον εξελληνισμένο Αλβανό Κοσοβάρο Πύρο Δήμα θα πρέπει να σηκώσουμε και εμείς τα δικά μας βάρη της καθημερινότητας μας, τους πενιχρούς μισθούς, τα 8ωρα,τις υπερωρίες, τα ελαστικά ωράρια, τις τιμές που ανεβαίνουν, τις συντάξεις που κατεβαίνουν, τις δουλειές που δεν υπάρχουν, τις κλήσεις της τροχαίας που παραμονεύουν, τους φόρους που καλά κρατούν, τα πολυτελή πόθεν έσχες των βουλευτών, τις άδειες με το σταγονόμετρο, τα νοίκια, τα δάνεια , τις συμμορίες των μπάτσων, τη δέη και τους λογαριασμούς της, τον ο.υ.θ και τις καλοκαιρινές διακοπές, τη πρέζα που θερίζει, την καταστολή στα γήπεδα ,τους έντιμους δικαστές μας και τη δικαιοσύνη τους, τους συνδικαλιστές που εργάζονται για χάρη μας, είπαμε η πατρίδα χρειάζεται θυσίες.. Για όλους τους σκοπούς αυτούς θα στηθεί πάλι ένα εκτενές δίκτυο μηχανισμών αναμετάδοσης αγώνων, ολυμπιακών εκπομπών ,εκτενών αναφορών στα δελτία ειδήσεων, δεκάδες παράθυρα με κάθε λογής ειδικούς και άσχετους, έκτακτα δελτία ,αφιερώματα στους ολυμπιονίκες μας, δηλώσεις πολιτικών και ανακοινώσεις κομμάτων, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, μεγαλειώδεις υποδοχές, παλλαϊκούς πανηγυρισμούς, δεξιώσεις στα πολιτικά μέγαρα, τιμητικές διακρίσεις, ανδριάντες, στρατιωτικά παράσημα, τα ονόματα των ολυμπιονικών να δίνονται σε δρόμους ,πλατείες, πλοία, αεροπλάνα, οι ολυμπιονίκες να γίνονται γραμματόσημα, περιφερόμενοι θίασοι, τιμώμενα πρόσωπα, λοχαγοί, στρατηγοί, πρότυπα, εθνικοί ήρωες.. Από την πλευρά μας να ευχηθούμε στους Έλληνες αθλητές που θα διαπρέψουν στους αγώνες του Πεκίνου τις πλουσιοπάροχες αμοιβές τους να τις φαν στα ελληνικά νοσοκομεία ενισχύοντας τους Έλληνες ιατρούς και τις Ελληνίδες νοσοκόμες που τόσο τους χρειάζονται ,τους ομοεθνείς μας που θα ταξιδέψουν μέχρι την μακρινή Ασία καλό ταξίδι χωρίς επιστροφή, την κρατική τηλεόραση που πάντα μας κάνει τόσο υπερήφανους κακή τηλεθέαση, τους χορηγούς των ολυμπιακών αγώνων να ναι σίγουροι ότι δεν θα προτιμήσουμε τα προϊόντα τους, στον αδικημένο Χρηστό Τσέκο καλές δουλειές (ντίλιες) και στον κατατρεγμένο Χρηστό Ιακώβου να μην ορκίζετε ποτέ..